عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت ...

زمانی که دل بی‌تاب است و هوای پرواز در سر ، زمانی که چشم‌ها بهانه باریدن می‌گیرند ، زبان که زمزمه نیایش می‌جوید، دست‌ها تشنه قنوت می‌شوند ، نسیم رحمت الهی وزیدن می‌گیرد و درهای بهشت باز می‌شود.

رمضان قطعه‌ای از بهشت است که همگان بر خوان گسترده نعمات الهی مهمان می‌شوند، چیدن سفره‌های بی‌ریای افطاری ، نان و خرما، تو را تا نخلستانهای غریب کوفه می‌برد و مردی تنها در میان نخلستان در چاه زمزمه می‌کند.

سحرهای رمضان بهانه‌ای برای درک مناجات نیمه شب در خلوت انس معبود و معاشقه با تک تک واژه‌های نماز و دعا، و مهم‌ترین ره‌آورد روزه بر اساس آیه ‪ ۱۸۳‬سوره بقره رسیدن به گوهر پرارج تقوا و تربیت معنوی انسان و گذشتن او از بزرگ راهی است که به پارسایی منتهی می‌شود.

روزه با گرسنگی و تشنگی و محدودیت‌هایی همراه است تا خواب غفلت از چشم انسان گرفتار در تار دنیای فریبا ، برباید و او را به فردایی دیگر یادآور کند.

وداع با ماه آرامش ، حکمت آفرینی ، یادآوری معاد ، آزمون اخلاص، روسیاهی شیطان، پاداشی بی‌کران ، آمادگی برای سایر عبادت ها، سحرخیزی، تقویت اراده و غلبه بر غرایز ، انس با معبود ، خویشتنداری ، شکیبایی ، انس با معنویات، از درس‌های فردی روزه‌داری که در ماه رمضان به دست آمد و چه زود گذشت.

ماه قدر و قدر دانستن شب‌ها و روزهایی که هر ثانیه‌اش با قدر و منزلت همرا بود ، ماه نزول قرآن ، ماه وعظ، پند و اندرز ، آثار اجتماعی فراوانی نیز از قبیل درس برادری و برابری به این صورت که وضع گرسنگان و محرومان جامعه را به صورت محسوس یافتیم و ارزش این مهم به اندازه‌ای بود که پیامبر نور و رحمت (ص) توصیف می‌کنند که "رمضان شهرلله و هو ربیع الفقراء" رمضان ماه خدا و بهار فقیران است.

احترام به جامعه روزه‌دار، تمرین احترام به قانون جامعه، تمرین اجرای قوانینی مشترک و محک زدن طاقت و توان افراد در یک عبادت جمعی ، کاهش جرایم اجتماعی و فرصتی برای مهرورزی و هزاران درس دیگر، جملگی برکات این ماه بود که به انتهای آن رسیدیم.

مسلمانان باهم به کلاس درس رمضان رفتند و خواهی ، نخواهی این ماه گذشت، ماه سپری شد حال باید با یک روح پاک و دلی سپید در میان دلتنگی برای معلم و هم شاگردیهای این کلاس خداحافظی کنند و نمرات این آزمون خداپرستی را در وجدان و ضمیر خود جمع کرده که آیا واقعا نمره قبولی را کسب کرده‌ایم یا خدای ناکرده....

و اینک مسلمانان در آستانه برگزاری جشن غلبه بر هواهای نفسانی و جشن قبولی در این ماه ، عید بازگشت انسان به روح و فطرت پاک ، عید رهایی از خود پرستی و رسیدن به خداپرستی ، عید سعید فطر ، روز رفع دلتنگی و کسب شادی و نشاط را باهم میزبان خواهند بود.

در آیات و روایات برای این عید بزرگ مسلمانان سفارش زیادی شده‌است ، از جمله در این روز مومنان با یک فطرت پاک و تازه متولد و از تمامی پلیدیها دور شده و از عفو بزرگ الهی که فرصتی دوباره برای یک زندگی عاری از گناه پیش آمده ، بهره‌مند خواهند شد.

عیدفطر به نوعی نماد قدرت اتحاد و انسجام مسلمین است، مومنان خداجو بعد از یک ماه عبودیت و روزه‌داری ، در یک اجتماع گسترده نمازعید بجای می‌آورند و شکرانه می‌دهند و درس بزرگ نماز عید در دعای قنوت آن برای همه ما راه‌گشا است که می‌گوید: " ان تدخلنی فی کل خیرادخلت منه محمدا و آل محمد و ان تخرجنی من کل سوء اخرجت محمدا و آل محمد" و این یعنی پاکسازی جامعه از تمامی مصادیق گناه و زشتی و ورود به همه خوبی ها.

درست است که ماه رمضان می‌رود ولی امید که بالاترین دلبستگی به رحمت واسعه خداوند است در دلهای مومنان همیشه جاری و ساری خواهد بود و درسهای این ماه سرلوحه تمامی ماههای دیگر ما در طول سال می‌شود ، زیرا هیچ معلوم نیست که آیا رمضان دیگری را تجربه خواهیم کرد یا خیر؟