یادداشت/شور و شعور شیعه را در برپایی آیینهای محرم به هم بیامیزیم

تقویم‌ها ورق می‌خورند و دوباره به روزهایی می‌رسند که پس از قرنها هنوز حرفهای ناگفته دارند.

روزهای اشک و آه که به روال سنتی دیرینه هر سال با آیینهای باشکوهی همراه است.

لباسهای عزا، بیرقهای سیاه، خیمه‌های افراشته، چشمهای به ماتم نشسته و صدای طبل و سنج و زنجیر از جمله آیینهای ماه محرم است که با تفاوتهایی هر سال در سراسر ایران اسلامی با شور و حال خاصی برگزار می‌شود.

این روزها هم مثل قرنها و سالهای گذشته باز محرم چهره و حال و هوای شهرها و مناطق مختلف کشور اسلامی مان را دگرگون کرده و شور حسینی دلها، کوچه‌ها و خیابانها را فرا گرفته است.

آیینهای ماه محرم به گواهی تاریخ از گذشته‌های دور در میان مسلمانان و بویژه شیعیان باشکوه و جلوه خاصی برگزار می‌شده است.

اگرچه اصل و اساس برپایی آیینهای ماه محرم عزاداری برای سرور و سالار شهیدان ابا عبدالله الحسین (ع) و اهل بیت و یاران باوفایش و زنده نگه داشتن ارزشهای والای قیام عاشورا است اما با توجه به تغییرات شرایط جامعه در طول قرنها و سالها تغییرات و تفاوتهایی در نحوه انجام مناسک و مراسم ویژه ماه محرم ایجاد شده است.

برخی آیینهای سنتی ماه محرم در سایه این تغییر و تحولات دگرگون شده، برخی از گردونه مراسم ماه محرم به کلی خارج و منسوخ شده‌اند و برخی نوآوریها هم بویژه در سالهای اخیر در آیینهای ماه محرم ایجاد شده است.

عده‌ای از آگاهان مسایل اجتماعی و دینی معتقدند نوآوریها و تحولاتی که در نحوه برگزاری آیینهای ماه محرم ایجاد شده نیاز به آسیب شناسی جدی دارد تا این سنت دیرینه و باشکوه با خرافات و موهومات آمیخته نشود و فلسفه حقیقی ماه محرم و قیام عاشورا در سایه این نوآوریها دستخوش تحریف و دگرگونی نشود.