حضورشان در پهنای حوادث ، آرام جان و روح کسانی است که چشم امیدشان به دستان یاریگری است،دلاور مردانی که خطر میکنند و از خطر نمیهراسند، گمنام حوادث و رسولان نجات هستند.
گمنامان حوادث ترسی از حادثه ندارند،آنها مقابلهکنندگان حوادثاند که به حادثه میخندند و خنده نجات بخش خود را بیریا نثار حادثهدیدگان میکنند.
در تلاطم امواج خروشان چون قایقی نجاتبخش و در کویر سوزان چون سایبانی مهربان هستند.جان خود را بهخطر میاندازند تاجان دیگری بخشند،درحوادث حضور مییابند تا با حضورشان محبت و سلامت را به مصیبتزدگان هدیه کنند.
از اشک شوق مادری که فرزندش جان سالم از آتشسوزی هولناکی به درآورده شاد میشوند و همپای اشک پدری که فرزندش را در اتفاقی ناگوار از دست داده است اشک میریزیند.
آری آنها آتشنشانند ، فرشتگان نجاتی که میخواهند در کوتاهترین زمان ممکن اثری زیبا ازخود برجای بگذارند.
هفتم مهرماه بهنام ناجیانی نامگذاری شدهاست که شاید درطول روزها و سالها کمتر ازآنها یاد شود درحالی که حادثه در هر ثانیهای درکمین نشسته است.
وجود مراکز و ایستگاههای آتشنشانی و خدمات ایمنی در جوار زندگی مردم به ویژه درشهرهای بزرگ مزایایی فراوانی دارد و اینامر برکسی پوشیده نیست.
بروز حوادث و پیش آمدهای ناگوار اگر چه در برخی موارد قابل پیشگیری است اما گاه شاهد اتفاقاتی در اطراف خود هستیم که اگر نیروهای مجرب و تجهیزات پیشرفته نباشد فایق آمدن بر آنها مشکل و تا حدی محال به نظر میرسد.
آتشسوزیها یکی از رایجترین حوادثی است که با حضور بهموقع آتش نشانان فداکار قابل کنترل بوده و سطح خسارتهای جانی و مالی کاهش را مییابد.